Zuidwestelijke vleugel van een voormalige semi-gesloten hoeve waarvan stalling en schuur verdwenen zijn, gelegen naast het kerkhof en de kerk, en daterend uit de 18de eeuw.
Deze zuidwestelijke vleugel bestaat uit het poortgebouw en het woonhuis dat thans opgesplitst is in twee woningen. Baksteenbouw met verwerking van kalksteen. Poortgebouw onder zadeldak (Vlaamse pannen). Twee aandaken met muurvlechtingen. Rondbooginrijpoort met negblokken en verankerde boogsteen waarboven twee rechthoekige zoldervenstertjes.
Woonhuis van vijf traveeën en één bouwlaag onder zadeldak (deels Vlaamse pannen, deels mechanische pannen). Voorgevel verbouwd tijdens de tweede helft van de 19de eeuw: rechthoekige vensters met arduinen boven- en onderdorpels, rechthoekige deuromlijsting op neuten; kleine steektrap. Oudere achtergevel deels uit het derde kwart van de 18de eeuw (steekboogvensters met trapezoïdale sluitsteen) deels uit het eerste kwart van de 19de eeuw (rechthoekige venster- en deuromlijstingen).
Bron: Bevat overheidsinformatie, verkregen onder de modellicentie voor gratis hergebruik Vlaanderen v1.0. URI:
Agentschap Onroerend Erfgoed 2019: Hoeve uit de 18de eeuw [online] https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/23120 Geraadpleegd op 12-11-2019
De Zondag-middag is héél ingetogen.
De luchten, klaar van winterkilte, beven
met teeder rood van lage zon doorweven;
de luchten, waar geen vogel komt gevlogen...
De middagrust mag gééne stoornis doogen.
Al wil somwijlen vluchtig óverzweven
een verre galm van joelend kinderleven :
dra weegt de klare rust weer onbewogen.
Is het in sneeuw – die dezen nacht zoo zacht
de stille stede zwachtelde in heur vacht –
dat doezel-vaag verdooven nu geluiden?
O vrome middagvrede van Sint-Truiden,
dat om te ontwaken uit zijn sluimer, wacht
tot plotse kloosterklokken vespers luiden !