Trudofeesten 1893, herdenking van 1200 jaar overlijden Trudo

Feest voor Sint-Trudo in 1893

In de tweede helft van de 19de eeuw groeide de stad sterk aan. De perikelen van de Franse Tijd waren voorbij, spoorweg en steenwegen brachten handel en industrie. De Belle Epoque kondigde zich aan. Het was geleden van 1806 de relieken dat de Trudorelieken terug naar Sint-Truiden werden gebracht. Op initiatief van deken Lenaerts wilde men het twaalfde eeuwfeest van het overlijden van de Heilige Trudo in 693 door een grootse tiendaagse jubileumviering herdenken. Voorzitter was de deken en secretaris W. Goffin. De andere leden waren burgemeester C. Cartuyvels, schepen W. De Jongh, G. Monchamp, notaris L. Nagels, kunstenaar G. Schoofs, stadsarchitect E. Serrure en C. Vandenhove.


“… zo ieverig is men in alle gezinnen aan ’t werk… en op de straat, welke beweging! Op de eene plaats geheimzinnig, op de andere ruchtig, doch in het algemeen vroolijk en moedig vooruit. Niemand spaart tijd noch opoffering om het zijne bij te dragen tot het wellukken der versieringen. Allen wedijveren om de plechtigheid leven en zwier, luister en pracht bij te zetten.”. Maandag 31 juli, donderdag 3 augustus en zondag 6 augustus trok een religieus-historische stoet uit van 45 groepen en praalwagens, onder muzikale begeleiding van 3 harmonies. Door de regen op zondag 30 juli moest de stoet een dag worden uitgesteld.


Familieleden van de notabele leden van het organiserend comité speelden hoofdrollen. Hoogtepunt waren de relieken van de Heilige Christina, van de Martelaars van Gorcum, van Eucherius en van Trudo. Achter de relieken sloten de hoogwaardigheidsbekleders aan zoals de aartsbisschop en de nuntius. Na de stoet volgde telkens een zegening met het Heilig Sacrament op de Grote Markt.


Voor de verschillende parochies bedevaarten naar het graf van Sint-Trudo georganiseerd. Dat leverde een aflaat op van veertig dagen, verleend door de bisschop van Luik. De paus himself verleende een volle aflaat aan iedereen die na biecht en communie de O.- L.-Vrouwekerk bezocht en er bad.

693-1893. Stad Sint-Truiden. Programma der plechtigheden van het twaalfde eeuwfeest van Sint-Trudo, stichter en patroon der stad, Sint-Truiden, drukker Degeneffe-Wynants, 1893; Gert GIELIS en Sebastien LIBENS, De septennio in septennium : zevenjaarlijkse processies in de Maas-Rijnregio, Onderzoeksrapport KADOC-K.U.Leuven in samenwerking met de erfgoedcellen van Hasselt, Tongeren en Sint-Truiden, Leuven : Kadoc, 2010



ONTDEKKING VAN DE DAG

Duras, hét kasteeldorp bij uitstek

Duras, hét kasteeldorp bij uitstek

Onderschrift bij deze foto

Het grafelijk kasteel ligt pal in het midden van het kerkloze Duras, halfweg tussen Brabant en Loon. De Molenbeek en de Cicindria komen er samen. Tussen de bossen en landerijen, op het einde van een laan, duikt een evenwichtig indrukwekkend gebouw op in Franse klassieke stijl uit 1789. Van de Hollandse koning Willem I werden er ooit liefdesbrieven teruggevonden. De koepel, verdwenen bij de brand in 1913, werd er gelukkig in 1961 terug op gezet. De ‘slaven van Trast’ vierden in 1989 groot feest: 850 jaar parochie en 200 jaar kasteel. De Boogschutterij Sint-Sebastiaan, genoemd naar de heilige die vol pijlen werd geschoten, kan zijn bestaan sinds 1642 bewijzen. Het eendrachtige Concordia (°1972) schopte de voetbal ooit tot in tweede provinciale. Bij de zgn. ‘kleine fusie’ in 1971 werd Duras uitgebreid met de dorpen Gorsem, Runkelen en Wilderen, maar bij de ‘grote fusie’ in 1977 werden alle dorpen deelgemeenten van Sint-Truiden.



De waterburcht van de graven van Duras werd al in 1102 genoemd. Het huidige neo-classicistische kasteel is gebouwd tussen 1787 en 1789 naar ontwerp van Ghislain-Joseph Henry. Opdrachtgever Hendrik van der Noot was een van de voornaamste grootgrondbezitters in Brabant. Mogelijk wou hij een vluchthuis net over de grens bouwen in roerige revolutietijden.


In 1902 werd het kasteel bijna verwoest door een brand, maar onmiddellijk heropgebouwd. In het laatste oorlogsjaar 1945, werd het kasteel door een Duitse vliegende bom geraakt. Vele vertrekken werden sterk beschadigd. Tussen 1960 en 1962 is het kasteel met steun van de Belgische staat en door graaf van Liederkerke volledig gerestaureerd. De bescherming als monument kwam er al in 1948.

Graaf Jean-Joseph van der Noot huwde met Florence de Ruyssche, gravin van Elissem, bij Landen. Een van hun kinderen, Louise, trouwde in 1803 met Prins Louis de Ligne, zoon van Charles en prinses Hélène, van het Poolse Massalska Huis. Hun zoon, Eugène werd een troonpretendent van België. Na de dood van haar echtgenoot in 1813, huwde Louise een tweede maal, deze keer met graaf Charles d'Outremont.

Architect Ghislain-Joseph Henry uit Dinant ontwierp de voorgevel en de bijgebouwen in een statige, evenwichtige Toscaanse stijl. Opvallend aan de voorzijde is de uitspringende vestibule die voorafgegaan wordt door zes Ionische zuilen, die nu opnieuw een kleine koepel schragen. De ontvangstzaal is de draaischijf waarrond alle andere vertrekken zijn gegroepeerd.

Onderschrift bij deze foto

Het kasteel ligt te midden van een park en is te bereiken via een platanendreef. In het park staat grote mammoetboom uit 1881. Het park ligt in een groter domein van meer dan 100 ha, bestaande uit bossen, weilanden, akkers en hoogstamboomgaarden. Er zijn nog resten van een watermolen bij en een hoeve. Enkele malen per jaar is het kasteel door het publiek te bezichtigen, en het is te huur voor feesten. Rond 2018 waren de Wijnfeesten en het familiespektakel ‘Kerstmagie’ populair. Dat laatste is een product van Historalia van Prins Simon de Merode

Onderschrift bij deze foto

Kijk: Luik, Archief van het Bisdom , Abbaye de Herkenrode, G I 5-9, Kadastraal register van landmeter Peter Meysman, 1669-1685 : http://www.evequesdeliege.be/evl2/index.php. Rombout NIJSSEN en Raf VAN LAERE, Kastelen op papier. Aquarellen van Limburgse kastelen uit de eerste helft van de negentiende eeuw, Wijer: Limburgse Studies, 2005, p. 26-29.


Lees: A.J.A. VASSE, Le domaine de Duras: album comprenant 8 vues avec texte, Brussel, 1855; M.J. WOLTERS, Notice historique sur l'ancien comté de Duras en Hesbaie, Gent, 1855; Clemens-Guido DE DIJN C.G., Kasteel van Duras, in Het groot kastelenboek van België, Kastelen en buitenplaatsen, Brussel, 1977, p. 95-97; Chris DE MAEGD en Herman VAN DEN BOSSCHE, Historische tuinen en parken van Vlaanderen. Inventaris Limburg. Deel 1: Gingelom, Halen, Herk-de-Stad, Nieuwerkerken, Sint-Truiden, Brussel, Agentschap RO-Vlaanderen. Onroerend Erfgoed, 2003; Franz AUMANN, Het ontstaan van het kasteelpark van Duras: een werk van lange adem en Tine RIJVERS en Joke RYMEN, Landschapszorg op het kasteeldomein van Dura, beide in: Sint-Truidens erfgoed, (her)bestemd voor nu en straks. Open Monumentendag Vlaanderen. Sint-Truiden 2015, Sint-Truiden: stadsbestuur, 2015, p. 44-67.


Lees meer