Het kasteel de Sluse in Hoepertingen

Hoepertingen kwam rond 1250 als Loonse heerlijkheid aan de Golmeerzouwbeek, die in de Herk vloeit, in het bezit van Heeswijk in Noord-Brabant. Op de Ferrariskaart staat het dorp dan ook als Hollandse enclave aangeduid. Jaarlijks moesten ‘redemptiepenningen’ betaald worden.

Tekenaar Remacle Leloup heeft ca. 1740 de voorburcht 'open' getekend omwille van het zicht en zo werd ook de gravure ervan afgebeeld in een Luiks plaatwerk

Het omgrachte kasteel met voorburcht werd waarschijnlijk gebouwd door Jan-Willem van Scharenberg in eerste kwart 17de eeuw, nadat hij in 1617 de heerlijkheid en het kasteel van Hoepertingen kocht van Ernest d'Arenbergh de La Marck. Voorgaande families waren van Hoepertingen, van Heeswijk, van Stein, van Sombreffe en Raes van Grevenbroeck. In 1688 volgden dan de families de Sluse de Bihain en de Stenbier de Wideux. Die laatsten werden in 1888 opgevolgd door Roly de Vien en de Moffarts. In 1929 werd het een landelijke huishoudschool met internaat voor meisjes, gerund door de Annuntiaten van Heverlee. In 1985 sloot de school en werd deze site ‘Kasteel Mariagaarde’ tot 2020 een centrum voor streekverkenning, bezinning, verblijf en vergadering.
Boven de ingangspoort met kern uit 1617 staat het huwelijkswapen van baron Louis de Sluse en zijn echtgenote Marie-Marguerite de Boileau, die het kasteel verwierven in 1688. 

Tuinzijde met driehoekig fronton


Het kasteel zelf oogt het mooist aan de tuinkant als een ‘maison de campagne’: het driehoekig fronton uit 1763 is versierd met de familiewapens de Sluse en de Hayme en de smeedijzeren borstwering van het balkon toont de initialen van Sluse Bihain. De hal en de zogenoemde kardinaalszaal ademen stucwerk in Franse lodewijkstijlen, onder meer de asymmetrische rococo met wapen van kardinaal en wetenschapper de Sluse, broer en erflater van de kasteelheer.
Modern schoolgebouw uit 1962. Kasteel beschermd in 1963. Het Engels park van ca. twee hectaren met o.m. moerascypres, ginkgo biloba en tulpenboom had erg zwaar te lijden van de junistorm in 2016. Bloemen- en struikentuin uit jaren 1930. Rond het kasteeldomein werd sinds 1985 een woonhuizenverkaveling Brikhofstraat aangelegd. 



Lees en kijk: Christiane DE MAEGD e.a., ‘Historische Tuinen en parken van Vlaanderen. Inventaris Limburg’, ‘3: Alken, Borgloon, Heers, Kortessem, Wellen’, Brussel: Agentschap RO-Vlaanderen. Onroerend Erfgoed, 2007; https://id.erfgoed.net/erfgoedobjecten/31935; Pierre DIRIKEN, ‘Het Haspengouws kastelenlandschap’, (Haspengouw monografieën, 3), Kortessem: Georeto, 2014, p. 62-64. 

 

ONTDEKKING VAN DE DAG

De Melsterbeek vloeit richting Schelde

In het bekken van de Melsterbeek volgen de beken eerst zuid-noord het dalend reliëf van ca. 100 naar 35 meter boven zeespiegel. Net noordelijk van het stadscentrum van Sint-Truiden buigt de Melsterbeek zelf naar het noordwesten en ontvangt de Cicindria in Melveren en de Molenbeek in Runkelen. Ze loopt dan een tijdje zij-aan-zij met de Gete en vloeit samen bij Donk. Via Demer, Dijle en Rupel gaat het richting Schelde. 

De (herlegde) Melsterbeek bij Ordingen


De naam ‘Melster’ komt waarschijnlijk van het woord malter of mout, maar in de lokale volksmond is het gewoon ‘molenbeek’ als grootste waterloop. Ze ontspringt in Heiselt bij Jeuk, vlakbij de taalgrens. Ze is 33 kilometer lang. Waterlopen schuren beekvalleien uit en de kleilagen onder de ijstijdleem in Vochtig Haspengouw doen talrijke bronnetjes dagzomen. Langs de oevers van de Melsterbeek groeide een ketting van dorpen met omgrachte kastelen en zelfs abdijen in Nonnemielen en Terbeek. Haar stroomkracht deed graanwatermolens draaien. In Sint-Truiden zijn dat de dorpen Aalst, Brustem, Ordingen, Zepperen, Melveren, Metsteren en Runkelen.

Modern bekenbeheer bij Ordingen door Land&Water

De beken kennen in deze streek een vrij hoog verval met piekdebieten. Voor de waterbeheersing waren wachtbekkens nodig, o.m. voor de Melsterbeek in Aalst, Ordingen en Bernissem. De natte gronden in de beekvalleien waren in de 19de-20ste eeuw met waterzuchtige Canadapopulieren beplant, nuttig voor klompen, minder duurzaam timmerwerk en kisthout. 

Wachtbekken 'De Wiel' in Aalst-bij-Sint-Truiden


Tussen Sint-Truiden en Zepperen werd in 1879 een stevige bakstenen brug geslagen. Enkel de sluitsteen bleef bewaard 'COART B(ourgemestre) ZEPPEREN 1876'


Een vistelling in 2012 bij Metsteren leverde volgende soorten op: driedoorn stekelbaars, tiendoorn, riviergrondel, bermpje en blauwband. De molenwatervallen zijn wel een drempel voor hun migratie voor paai, rust en voedselgaring, onderzoek Stef Cools.


Lees: Pierre DIRIKEN, ‘Water in Haspengouw’, (Geogidsen), Sint-Truiden: De Blauwe Vogel, 1985; ID., ‘Het Haspengouws landschap in evolutie’, (Haspengouwse monografieën, 2), Kortessem: Georeto, 2013. \nKijk: http://www.land-en-water.be. Wateringen van Sint-Truiden.\n

De intussen verdwenen watermolen bij het kasteel van Ordingen. De wapensteen met commandeurswapen uit 1740 in de gevel werd ingemetseld in het kasteel