Grote Markt 19, De Roos

Grote Markt 19 De Roos

De huisnaam is reeds vermeld in de lijst van parochianen van OLV-kerk uit 1635. In de 19de eeuw was het huis van de familie Van Horen. In het naastgelegen huis in renaissancestijl met uithangbord De Olifant had Baltus, een notariszoon uit Kanne, zich gevestigd en een kruidenierszaak uitgebouwd die onder de zonen Louis en Richard uitgroeide tot een waar imperium. Richard Baltus huwde met buurmeisje Emerence Van Horen en ging na het huwelijk wonen in De Roos, toch bleef Emerence de stoffenwinkel daar zelfstandig besturen. Zij kregen drie kinderen: Georges, een artistiek wonderkind die gevierd kunstschilder werd, Margueritte die huwde met Norbert Nijs, zoon van een bevriende familie textielondernemers uit Kortrijk, en de veertien jaar jongere Raymond. De kinderen Nijs verbleven tijdens de vakanties vaak bij de grootouders In de Roos, waar hun oom Georges, docent aan de academie in Glasgow, dan ook verbleef. Via deze Britse connecties leerde Maria Nijs Aldous Huxley kennen, met wie ze ook huwde. Huxley verbleef vaak In de Roos. Naast andere werken schreef hij er de Novelle Uncle Spencer, dat zich in Sint-Truiden afspeelt, weliswaar onder de benaming Longres.

Grote Markt 19 In de Roos


  

ONTDEKKING VAN DE DAG

IJzeren kruisen


Het station van Sint-Truiden, vermoedelijk op 11 augustus 1915. Een jaar na de veldslagen in Orsmaal-Gussenhoven en Halen zakt generaal Moritz von Bissing af naar het voormalige slagveld. Hij deelt er enkele IJzeren Kruisen (de hoogste Duitse onderscheiding) uit aan moedige soldaten.

Von Bissing, zelf een voormalige cavalerieofficier, was sinds december 1914 in functie als gouverneur-generaal december 1914 in functie als gouverneur-generaal van het bezette België. In die hoedanigheid is hij de hoogste Duitse militair van het land en heeft Von Bissing een nagenoeg onbeperkte macht. Von Bissing streeft naar een volledige naoorlogse aanhechting van ons land bij het Duitse rijk, maar hij sterft nog tijdens de oorlog, op 18 april 1917. Hij is dan 73. 

De Duitsers waren trouwens gek op de grandeur van dergelijke ceremonies. Op de voorgrond staat een muziekkapel met pinhelmen, klaar om een eresaluut te spelen. Uit verslagen uit de oorlogsjaren weten we dat diezelfde muziekkapel elke week het beste van zichzelf gaf op de kiosk in Sint-Truiden.

 Bron: HBVL.be

Lees: Sint-Truiden in de Eerste Wereldoorlog. Bronnenboek, Balen: Studium Generale, 2013.