Je kan ook vragen naar de geboorte, sterfdatum of familie van een persoon...
AchilleThijsstraat
Achilles Thijsstraat
Geboren te Sint-Truiden op 25.10.1903 en er overleden op 10.01.1986, was gehuwd met Maria Groven. Zoon van charcuterie- en later textielhandelaar Albinus Thijs en Catherina Festraerts, met een winkel in de Zoutstraat. Leerling van het Klein Seminarie en Vaandrig van de Erewacht. Achilles nam de winkel van de ouders in de Zoutstraat over en richtte er vanaf de vroege jaren 1930 een eigen fotoatelier in. Stichter met Jozef Everaerts van de Sint-Truidense Fotoclub in 1930. Internationale bekroningen voor kunstfoto’s. Medewerker van seminariedirecteur Boes bij de abdijopgraving in 1939 en medestichter van de Geschied- en Oudheidkundige Kring in 1948. Samen met deken Deneys wekte hij de zevenjaarlijkse Trudofeesten in 1956 opnieuw tot leven. Fotograaf-journalist sinds 1930 onder meer voor De Katholieke Illustratie en Het Belang Van Limburg en parketfotograaf voor het gerecht. Realiseerde een film over de terugkeer van Truienaren uit Duitse kampen na WO II. IJveraar voor gratis ziekenvervoer naar OLV van Banneux. Lid Vereniging van Limburgse Schrijvers. Ereplakket stadsbestuur 1969. Hij was bezieler van toeristische zoekwedstrijden en fototentoonstellingen. Auteur van cultuur-toeristische bijdragen in onder meer: De Toerist, Toerisme in Limburg en Nieuws uit Limburg, en van de vulgariserende reeks Doorheen het aloude Sint-Truiden, in 23 deeltjes bij drukker Leenen tussen 1959 en 1973, eerder verschenen in afleveringen in De Tram, het plaatselijk weekblad van drukker Leenen. Hij realiseerde een uitgebreide fotoverzameling over Sint-Truiden.
Wie was Wie in Sint-Truiden, Sint-Truiden, 2011
Achille Thijs
ONTDEKKING VAN DE DAG
Brandende bokkenrijders
Brandende Bokkerijders
Blauwe steen
Achter het piramidekerkje van Bautershoven houdt een blauwe steen zich recht in de graskant. Gelukkig heeft iemand er een boompje naast geplant, anders rij je er zo voorbij.
Hendrik Prijs, onze Limburgse Elsschot, schreef het trieste verhaal van Suske de Poup en het Voorvelleke . Dat deden later ook historieschrijver Achille Thijs, de dialectkring Het Neigemenneke en historicus Frank Decat.
Die twee bejaarde vagebonden werden volgens de ingekapte tekst op de steen hier levend verbrand begin oktober 1784. Ze hadden de Gebrande winning in de fik gestoken, verderop richting stad.
Nu laait het vuur daar alleen nog op onder het fornuis om de restaurantbezoekers te verwennen met een zakenlunch. In de zijgevel boven een poortje lees je het jaartal 1785 en de initialen van pachter Van den Hove op de sluitsteen.
Onderschrift bij deze foto
Beruchte Bokkenrijders
De bokkenrijders liggen nog in ons gezamenlijk geheugen, al was het maar door een album van Suske en Wiske. Maar of de twee brandstichters bij zo'n bende hoorden? In elk geval biechtten ze op dat op de heide 't Dekket in Zepperen een duivelse eed van zwijgplicht was afgelegd. Aanstokers waren vier Walen, maar die zijn nooit gesnapt. Criminelen in de jaren 1700 probeerden wel meer bij de rijke boeren geld af te persen. Ze dreigden met brandstichting in een anonieme brief, vastgebonden aan de ring van de poort. De lemen boerderijen onder strodak waren een weerloze prooi.
Petit en Martens voerden hun dreigement uit maar vielen al snel in handen van de schout, zowat de sheriff of politiecommissaris in die tijd. Ze werden gefolterd bij hun verhoor en terechtgesteld aan het Gebrand Lindeken, richting Zepperen. In de stoet ging het van de stad naar de bewuste plek. Suske (Martens) en het Voorvelleke (Petit) werden iets voor de middag op twee passen van elkaar aan een balk geketend. Ze leefden volgens het executieverslag nog drie tot vier minuten in het vuur, maar waren na twee uren nog slechts een hoopje asse.
Het Voorvelleke
Dat was de bijnaam van een Franse deserteur, Petit die altijd een lederen smidsvel droeg. Hij huysde, hoetelde en boddelde met de buurvrouw van Suske en met twee Walen. Zijn veertienjarige zoon kreeg wroeging en praatte zijn vader na één week al aan de brandstapel. Truienaar Suske of Fransciscus Martens was een strodekker en leemplakker uit de Hel , een volkswijk nabij de Diestsepoort. Hij was ooit getrouwd geweest met een ware 'poup' van een vrouw, die stierf op bedevaart naar Compostela. Sus hertrouwde later met de dievegge Anastasia Kaky . Die zorgde voor de vuurlonten. Anastasia was een taai wijf en doorstond eerst de tortuur van tenenrek, duimschroeven en 'Spaanse' spanlaarzen. De strappade of de katrol waarmee de beul haar armen achterwaarts optrok deed Kaky uiteindelijk bekennen. Ze werd als medeplichtige gewurgd en geroosterd op de Grote Markt. Haar verminkte lijk hing later als afschrikking in een gaffel op de gerechtsplek van de abt, nu op de kruising van Tramstraat en Halmaalweg .
Het Zwakke Verzet
Hendrik Prijs gaf zijn roman Het Zwakke Verzet uit in 1942. Hij las daarvoor de originele processtukken door. Een proefje van de woorden die hij Suske in de mond legt: De groote winning stond, lijk de oogst in het veld, van de geweldige hitte der laatste dagen poederdroog en als te wachten op ons vonkje vuur. Met vieren hebben we het hem gelapt. De twee Walen, het Voorvelleke en ik. Petit bracht zijn melkmuil van een zoon mee. Ik keef hem verdacht aan, de kerel had een te eerlijk gezicht om betrouwbaar te zijn en bood te veel tegenstand. 'Hij kan een handje bijsteken', sprak het Voorvelleke, 'hij moet meer man worden'. 'Zijn wij geen mans genoeg, Voorvelleke?' 'Muil, dicht en aan 't werk!'
Mijnheer Keyenberg
De rijke Lambert Keyenberg-Baltus had bij Bautershoven-Bernissem tussen de twee oorlogen een eigen vliegveld en liet naar verluidt de boodschap op hout uit 1784 vastleggen in de huidige steen aan de wegkant.
