STBL De Zoutkist

De Zoutkist

Volgens oude bronnen bevond zich in de buurt van het vroegere Comisgat (het sluizensysteem om het water in de grachten op peil te houden) een Zouttoren: de opslagplaats voor zout, als bewaarmiddel van grote waarde voor de stad. Het zout werd met paard en kar vanuit Zoutleeuw aangeleverd. Anderzijds deed deze kleine vestigingstoren dienst als ‘cachot’ voor het stelend uitschot. Betrapte fruitdieven werden opgesloten en op water en brood gezet. Wees gewaarschuwd!

In ‘de Zoutkist’ staat de bakermat van het hedendaagse artistieke leven in onze stad. Van 1930 tot 1970 was deze plek letterlijk en figuurlijk het ‘Cultureel Centrum’ van Sint-Truiden. Nu is het eigendom van de vzw Koninklijke Kunstkring Sint-Truiden en vormt het de locatie waar allerhande kunstenaars elkaar ontmoeten.

Het scharensliephuisje (het rode gebouw), waar tot de jaren 80 de scharen en messen geslepen werden, behoort tot de Zoutkist. Je vindt er een gezellig cafeetje in terug dat opengesteld wordt tijdens activiteiten die plaatsvinden in de Zoutkist.

Het glasraam in de gevel is speciaal ontworpen voor Sint-Truiden by lights. De letters worden gevormd door het inbranden van kleine puntjes in het glas. Met automatisch wisselende LED-verlichting komt het gedicht van Margot De Laet tevoorschijn (winnares Jongerenprijs Poëzie Sint-Truiden 2016).

Neem even de tijd om naar de zijkant van de Zoutkist te kijken. Tegen de gevel van het vernieuwde jeugdhuis werd een graffiti-beeld gekozen met jeugdige dynamiek

De Zoutkist met gedicht


Graffiti

 

ONTDEKKING VAN DE DAG

Sint-Gangulfuskerk

Sint-Gangulfuskerk

Het oudste en mooiste kerkje van Sint-Truiden staat in de Diesterstraat  en is een schoolvoorbeeld van romaanse bouwkunst uit de 11e eeuw. Het is de oudste kerk van de stad, gebouwd door abt Adelardus II  (1055-1082). De driebeukige romaanse basilica verving vermoedelijk een nog oudere Karolingische kerk. Van Adelardus’ bedehuis bleef de middenbeuk bewaard. Koor en apsis zijn jonger, terwijl het gotisch transept uit de 16e eeuw dateert. De zijbeuken werden in de 17e en 18e eeuw herbouwd op de oude funderingen. 

Tussen 1961 en 1964 werd de kerk gerestaureerd door architect P. Vanmechelen en onder toezicht van prof. R. Lemair waarbij ze haar vroeger uitzicht terugkreeg. In zijn huidige vorm beschrijft de plattegrond een basilicale kruiskerk met kleine, ingebouwde westtoren en een halfronde apsis. Boven de westingang staat in het timpaan een merkwaardige 13e-eeuwse Christus aan het kruis. De mooie apsis wordt langs buiten geaccentueerd door drie rondbogen en drie verdiepte vensters. Het interieur is eenvoudig en mooi. De middenbeuk heeft rondboogarcaden op vierkante pijlers uit mergel, met daarboven rondboogvormige bovenlichten. Met uitzondering van de halve koepel boven het koor wordt de rest van het gebouw afgedekt met een vlakke houten zoldering. Tot de kerkschat behoren: een reliekhouder van Sint-Gangulfus van omstreeks 1700, een (verminkte) 16e-eeuwse Annaten-Drieën en een even oud gepolychromeerd triomfkruis. Gratis toegang.