De duivel met de V-staart heet Fouga Magister

In 2004 stelde het stadsbestuur de nieuwe straatnamen voor op het Brustems Industriepark BIP, op de terreinen van de in 1996 verlaten vliegbasis. Lichtenberglaan als oude plaatsnaam en Spookvliegerlaan, Alfajetlaan en Fougamagisterlaan als herinneringen aan ooit belangrijke vliegtuigen. De Fougamagisterlaan is bijna 2,5 km lang en vormt een grote zijlus van de Lichtenberglaan in het noordwesten van het Bip.

De Fouga CM-170 Magister werd vanaf 1952 geproduceerd door het Franse Air Fouga als een lichte jager/trainer. Twee fluitende turbomotoren gaven dit toestel met zijn vleugelspan van meer dan 12 meter, gebaseerd op die van een zweefvliegtuig, slechts een maximum snelheid van 717 km per uur. Vandaar de bijnaam ‘Whistling Turtle’. Het toestel had 930 meter startbaan nodig. De leerling-piloot vooraan zat in tandemzit met zijn instructeur achteraan. Kenmerkend waren de neus en tiptanks in oranjefluo van de metaalgrijze Fouga als aanduiding van lestoestel. De stuntvliegtuigen kregen een rode kleur met de Belgische kleuren onderaan de vleugels en een duivelshoofd op de witte zijstreep. Ook het team ‘Patrouille de France’ vloog immers op Fouga. In totaal werden bijna 1000 exemplaren gebouwd, waarvan België er 50 kocht. In latere jaren presteerden senior-officierpiloten als bezoekers hun vlieguren op de Fouga’s in Brustem. 

De laatste Fouga in dienst vloog in Beauvechain in 2007. Op 16 mei 2008 werd het exemplaar MT-03 ingehuldigd als rotondebeeld vlakbij de ingang van het BIP. Daarmee volgde het ‘gatekeepers’ op zoals de Spitfire en de Starfighter voor het kwartier kolonel Renson in Saffraanberg. Bij de voorstelling van het boek over Paul Van Essche in 2018 landde er uitzonderlijk nog een keer een Rode Duivel-fouga in privaatbezit in Brustem. 

http://home.scarlet.be/~jansensa/Geheugenis%20aan%20de%20Fouga.htm
 

 link jansens

 airbase link

Kijk: http://home.scarlet.be/~jansensa/Geheugenis%20aan%20de%20Fouga.htm
www.airbase-st-trond.be


De Spitfire als vorige "gatekeeper" bij Saffraanberg. Nu pronkt er een Starfighter



Lees: Serge VAN HEERTUM en Marc ARYS, Fouga Magister. Whistling Turtles in Belgian skies, Eindhoven: Flash Aviaton, 2007; WWWIST?, p. 226 en 221; Tine SOETAERT, Fouga Magister, (WhiteSeries, 9127), Polen: MMP Books, 2015; Hendrik SCHOEBRECHTS, Boven de wolken: een rode fouga op het goud van de zon, over stuntvlieger Paul Van Essche, Sint-Truiden: in eigen beheer, 2018.
 





ONTDEKKING VAN DE DAG

Duras, hét kasteeldorp bij uitstek

Duras, hét kasteeldorp bij uitstek

Onderschrift bij deze foto

Het grafelijk kasteel ligt pal in het midden van het kerkloze Duras, halfweg tussen Brabant en Loon. De Molenbeek en de Cicindria komen er samen. Tussen de bossen en landerijen, op het einde van een laan, duikt een evenwichtig indrukwekkend gebouw op in Franse klassieke stijl uit 1789. Van de Hollandse koning Willem I werden er ooit liefdesbrieven teruggevonden. De koepel, verdwenen bij de brand in 1913, werd er gelukkig in 1961 terug op gezet. De ‘slaven van Trast’ vierden in 1989 groot feest: 850 jaar parochie en 200 jaar kasteel. De Boogschutterij Sint-Sebastiaan, genoemd naar de heilige die vol pijlen werd geschoten, kan zijn bestaan sinds 1642 bewijzen. Het eendrachtige Concordia (°1972) schopte de voetbal ooit tot in tweede provinciale. Bij de zgn. ‘kleine fusie’ in 1971 werd Duras uitgebreid met de dorpen Gorsem, Runkelen en Wilderen, maar bij de ‘grote fusie’ in 1977 werden alle dorpen deelgemeenten van Sint-Truiden.



De waterburcht van de graven van Duras werd al in 1102 genoemd. Het huidige neo-classicistische kasteel is gebouwd tussen 1787 en 1789 naar ontwerp van Ghislain-Joseph Henry. Opdrachtgever Hendrik van der Noot was een van de voornaamste grootgrondbezitters in Brabant. Mogelijk wou hij een vluchthuis net over de grens bouwen in roerige revolutietijden.


In 1902 werd het kasteel bijna verwoest door een brand, maar onmiddellijk heropgebouwd. In het laatste oorlogsjaar 1945, werd het kasteel door een Duitse vliegende bom geraakt. Vele vertrekken werden sterk beschadigd. Tussen 1960 en 1962 is het kasteel met steun van de Belgische staat en door graaf van Liederkerke volledig gerestaureerd. De bescherming als monument kwam er al in 1948.

Graaf Jean-Joseph van der Noot huwde met Florence de Ruyssche, gravin van Elissem, bij Landen. Een van hun kinderen, Louise, trouwde in 1803 met Prins Louis de Ligne, zoon van Charles en prinses Hélène, van het Poolse Massalska Huis. Hun zoon, Eugène werd een troonpretendent van België. Na de dood van haar echtgenoot in 1813, huwde Louise een tweede maal, deze keer met graaf Charles d'Outremont.

Architect Ghislain-Joseph Henry uit Dinant ontwierp de voorgevel en de bijgebouwen in een statige, evenwichtige Toscaanse stijl. Opvallend aan de voorzijde is de uitspringende vestibule die voorafgegaan wordt door zes Ionische zuilen, die nu opnieuw een kleine koepel schragen. De ontvangstzaal is de draaischijf waarrond alle andere vertrekken zijn gegroepeerd.

Onderschrift bij deze foto

Het kasteel ligt te midden van een park en is te bereiken via een platanendreef. In het park staat grote mammoetboom uit 1881. Het park ligt in een groter domein van meer dan 100 ha, bestaande uit bossen, weilanden, akkers en hoogstamboomgaarden. Er zijn nog resten van een watermolen bij en een hoeve. Enkele malen per jaar is het kasteel door het publiek te bezichtigen, en het is te huur voor feesten. Rond 2018 waren de Wijnfeesten en het familiespektakel ‘Kerstmagie’ populair. Dat laatste is een product van Historalia van Prins Simon de Merode

Onderschrift bij deze foto

Kijk: Luik, Archief van het Bisdom , Abbaye de Herkenrode, G I 5-9, Kadastraal register van landmeter Peter Meysman, 1669-1685 : http://www.evequesdeliege.be/evl2/index.php. Rombout NIJSSEN en Raf VAN LAERE, Kastelen op papier. Aquarellen van Limburgse kastelen uit de eerste helft van de negentiende eeuw, Wijer: Limburgse Studies, 2005, p. 26-29.


Lees: A.J.A. VASSE, Le domaine de Duras: album comprenant 8 vues avec texte, Brussel, 1855; M.J. WOLTERS, Notice historique sur l'ancien comté de Duras en Hesbaie, Gent, 1855; Clemens-Guido DE DIJN C.G., Kasteel van Duras, in Het groot kastelenboek van België, Kastelen en buitenplaatsen, Brussel, 1977, p. 95-97; Chris DE MAEGD en Herman VAN DEN BOSSCHE, Historische tuinen en parken van Vlaanderen. Inventaris Limburg. Deel 1: Gingelom, Halen, Herk-de-Stad, Nieuwerkerken, Sint-Truiden, Brussel, Agentschap RO-Vlaanderen. Onroerend Erfgoed, 2003; Franz AUMANN, Het ontstaan van het kasteelpark van Duras: een werk van lange adem en Tine RIJVERS en Joke RYMEN, Landschapszorg op het kasteeldomein van Dura, beide in: Sint-Truidens erfgoed, (her)bestemd voor nu en straks. Open Monumentendag Vlaanderen. Sint-Truiden 2015, Sint-Truiden: stadsbestuur, 2015, p. 44-67.


Lees meer