Via het hekwerk krijg je zicht op het enige restant van de middeleeuwse stadsomwalling. Het eerste gedeelte is groen verlicht en bakens van groen licht verwijzen naar pesthuisjes. In de hoek van de tuin werd een zogenaamd pesthuisje gebouwd waar, in tijden van pest, de pater huisde die lijders aan de ziekte bezocht. Hij woonde daar eenzaam en afgezonderd maar dat was nodig. Pest was een gevaarlijke ziekte en mocht hijzelf besmet raken, kon hij dit niet overbrengen op zijn medebroeders.
In de dikke Lindeboom prijken 2 reuzegrote arenden. Het kunstwerk ‘De Keizerarenden’ is van Steven Vandervelpen.
‘Hemelsblaeuw koleur met eenen arend met twee hoofden van geel koleur met kruyn van zulke kleur, den arend voerende op de borst de letters Sint-Truiden van zwart koleur het wapen gedekt met eene gouden kroon’
Hij haalde zijn inspiratie bij het wapenschild van Sint-Truiden, de tweekoppige arend, een trots gegeven voor onze stad en zijn geschiedenis.
De tweekoppige adelaar symboliseerde in zijn ogen een zekere tweestrijd. Enerzijds een symbool voor kracht en vrijheid, anderzijds zijn dit vandaag de dag zeer fragiele begrippen geworden. We denken hierbij aan vrije meningsuiting, de ongrijpbare macht van de politiek, de vluchtelingen … zoveel verschillende contexten die tot deze vrijheid betrekking hebben.
Als je goed kijkt, vind je ook de prooien!
Maastricht 29.06.1574 26.07.1641 Barbara Seegers
Uit een geslacht van grenswachters van de Graven van Loon, in Brustem sinds minstens 1300. Zoon van Koenraad en Barbara Tans. Jonker. Halfheer van Brustem en voogd van Zepperen 1610. Grondbezit in Brustem, Maastricht, Diepenbeek, Bilzen en Vreren, Val, Borgloon en Hasselt. Plaatste gedenksteen voor zijn overgrootvader jonker Bartholomeus (+1500) in kerk Brustem 1617. Zelf begraven in het hoogkoor van de Minderbroederskerk Sint-Truiden. volgens overeenkomst uit 1641. Wapen: in goud twee dwarsbalken van keel met zilveren vrijkwartier beladen met drie zwarte leeuwen.
Grafzerk nu in muur kloosterpand Minderbroedersklooster Sint-Truiden. met identificatie en verwijzing naar het plaatsen van het monument nog tijdens zijn leven uit wantrouwen naar erfgenamen toe.