Het stadsarchief van Sint-Truiden wil zorgdragen
voor haar documenten.
In september 2015 werd gestart met een traject waarbij een team van
vrijwilligers alle schade in kaart heeft gebracht. Tot op heden werd 70
lopende meter oud archief beoordeeld, beschreven en opnieuw verpakt.
Alle informatie van de oude verpakking werd overgenomen en opgeslagen
in de Pallas-databank:
www.pallas.be/sast/wp.htm
De gegevens worden opgeslagen in een computerbestand.
Met behulp van een digitaal invulformulier werd voor elk archiefstuk de
vastgestelde schade in kaart gebracht.
Elk stuk werd afzonderlijk beoordeeld en de gegevens werden ingevuld in een digitaal formulier.
Ook de conditie van het volledige archief werd bepaald door gebruik te maken van een globale
schade-inventarisatie en een statistische steekproef.
Hiermee werd een algemene indicatie van de conditie van het volledige archief (zowel recent als
oud archief) bekomen.
Vormkenmerken en schade: kijken, kijken en nog eens kijken!
De juiste benamingen van de onderdelen van een boek:
Bron: Peckstadt, A. (2013) VerzekerDe Bewaring. Aflevering Boeken en boekbanden.
Geraadpleegd op 07/04/2017 via /www.faronet.be/verzekerde-bewaring
Tijdens het traject hebben de vrijwilligers alle archiefstukken beoordeeld
op schade. We kunnen schade aan archiefstukken onderverdelen op basis
van 5 belangrijke invloeden:
Wanneer een vettingsmiddel wordt aangebracht op de lederen band dan kunnen de vezels
van het leder niet meer ‘ademen’. Het lederoppervlak barst hierdoor als het ware open.
Wanneer een boek met metaalbeslag onbeschermd naast een ander boek geplaatst wordt, dan kunnen krassen
ontstaan.
Oppervlakte grazende insecten (zoals het zilvervisje) hebben de lijm van tussen de papiervezels gegeten.
Een houtworm maakte boorgangen en gaatjes in het papier.
Toevallig passerende insecten op het verkeerde moment op de verkeerde plaats.
Onder invloed van een vochtig bewaarklimaat gaan de ingrediënten van de bruine ijzergallusinkt oxideren en verzuren. Wanneer deze schade lang doorgaat dan kunnende letters - die werden gevormd met deze inkt - doorheen het papier vallen.
dit veroorzaakt door een chemische reactie tussen de kalk (waarmee het perkament
vervaardigd werd) en verontreiniging in de lucht.
Papier (en vooral papier daterend na 1845) vergeelt en wordt soms pulverig onder invloed van een ongunstig bewaarklimaat.
Brandschade: door contact met hitte gelatiniseert leder en perkament.
Brandschade: door contact met hitte gelatiniseert leder en perkament.
De originele archiefstukken werden opnieuw verpakt in materiaal dat voldoet aan hoge kwaliteitseisen voor permanente bewaring.
Vrijwilligers aan het werk: ompakken in zuurvrije wikkels en dozen.
Door de eindjes aan elkaar te knopen hebben we inmiddels weer tientallen lopende meter archief
beschreven en omgepakt.
Eén van de mooiste zalen in het land. De academiezaal van het Klein-Seminarie onderlijnt de betekenis van deze instelling als het intellectueel centrum van Limburg vanaf 1843 tot na de Tweede Wereldoorlog. Daarbij was vooral na de lessen aandacht voor Nederlandse letterkunde.
De Gentse stadsarchitect Louis Roelandt was door de test
aangezocht om hun hospitaal voor geesteszieke vrouwen te bouwen. Hij ontwierp ook samen met zijn leerling Isidore Gerard de neogotische toren van de hoofdkerk.
Door de scheiding van de beide Limburgen in 1839 moest het Klein-Seminarie van het bisdom Luik verhuizen van Rolduc, nu Nederlands gebied, naar de vroegere abdijsite in Sint-Truiden. Bisschop Van Bommel besefte het belang van dit opleidingscentrum. Bij het enorme complex in de binnenstad was ook een a salle de rhétorique voorzien voor de seminaristen. Het werd tussen 1845 en 1852 een achthoekige centraalbouw met korinthische gegleufde zuilen onder een bijzonder rijkelijk uitgewerkte stucwerkzoldering
. De amfitheatervorm zorgt voor een intimistische verbondenheid van publiek met acteurs op de parterre en een goede akoestiek.
In 1845 was in de zaal het taalgenootschap Utile Dulci actief dat het Nederlands beoefende. Ook een Franstalige tegenhanger, de Société de littérature française, kortweg de Academie, was er bedrijvig. De Vlaamse ontvoogdingsstrijd zorgde af en toe voor wrijvingen, maar uiteindelijk liep toch iedereen in de pas.
Bij de start van de restauratie in 1986 door Herman Vanmeer in opdracht van erfpachthouder stad Sint-Truiden werd vooral de stabiliteit van de zaal hersteld en teruggegrepen naar de oorspronkelijke uitvoering van de "gradins" en de toneelscène. Voor het zitcomfort werd één rij verwijderd, wat het aantal zitplaatsen op 290 vastlegt, eventueel uitbreidbaar. De moderne lichtarmaturen zijn een ontwerp van Herman Blondeel. Een moderne foyer met technische ruimten werd aan de kant van het kerkveld toegevoegd.
Momenteel gebeuren in de akoestisch geschikte Academiezaal regelmatig muziekopnames en is een klassiek programma van internationaal niveau kamermuziek, kamerorkest en muziektheater uitgewerkt in het kader van de werking van cultuurcentrum de Bogaard.