Onze-Lieve-Vrouw-Bezoekingkerk (Wilderen)

Onze-Lieve-Vrouw-Bezoekingkerk (Wilderen)

\\

Is de kerk van de parochie Duras Wilderen en staat in Wilderen . De kerk was de hoofdkerk van het graafschap Duras , maar een vrouw zwaaide er de plak de abdis van Herkenrode die het patronaatsrecht bezat. Ze had recht op een groot deel van de tienden in ruil voor het onderhoud van de kerk .

\

De rechthoekige toren is waarschijnlijk een overblijfsel van een defensief bolwerk uit de 12 de eeuw. Dat merk je aan de schietgaten. De romp van de toren is romaans en is in latere eeuwen aangepast.

\

Tijdens opgravingen in en restauratie van de toren in 2017 heeft men een houten kist en een skelet in slechte staat gevonden en ook aardewerk uit de 16 de eeuw, kistnagels , scherven steengoed en menselijke beenderen. Men denkt dat het niveau van de toren verhoogd werd met grond ( 50 meter boven de zeespiegel ) . Andere gebruikssporen zijn verbrande leem en houtskool uit de 15de en 16 de eeuw, afdrukken van het gieten van klokken voor de klokkentoren De klokken werden ter plaatse gegoten . De vuurvaste leem vormde de mal , de gietkuil van de klok .

\

De toren bezit een bezoekerscentrum en is in zomerweekenden open voor het publiek .

\\

Het huidige schip van de zaalkerk dateert uit 1858 en vervangt een oude vervallen kerk Maria- Hemelvaart. Deze neoclassicistische kerk bezit enkele oude artefacten , het 18 de eeuwse hoofdaltaar met het wapenschild van de abdis van Herkenrode Barbara de le Rivière d' Aerschot , enkele 17 de eeuwse beelden van Sint Rochus en Sint Sebastiaan en muurschilderingen uit de 19 de eeuw van de Truiense schilder Heidbüchel. De glasramen dateren uit de 20ste eeuw ( 1909 - 1920 ) en zijn schenkingen van plaatselijke families.

\

Het ommuurd kerkhof ligt rond de kerk . Men vindt er grafkruisen uit de 16 de, 17de en 18de eeuw alsook het familiegraf van de graven van Duras vanaf de 19 de eeuw.

\\

De laatste pastoor van voor de Franse Revolutie , E.H. Lenaerts, spreekt in een parochieregister over de moeilijke leefomstandigheden in zijn parochie. Hij spreekt ook over een grote aardbeving op 3 april 1640. De eerste schok duurde even lang als een " Miserere", de tweede even lang als een " Vaderons" en de derde maar een ogenblik. Als gevolg van de aardbeving waren veel huizen ingestort.

\

Daarnaast spreekt hij van drie zware winters tussen 1784 en 1789. De winter van 1785 zou de ergste geweest zijn; er waren toen ook grote overstromingen.

\

Toen ik mij op Paasdag 's morgens waste, bleven mijn handen plakken aan het ijzer van de pomp. In juni was alles nog met ijzel en ijs bedekt. Het veevoeder was erg duur. Overal stierven koeien van de honger. Op 5 juli viel de eerste regen van dat jaar en in 1786 - 1787 kregen we drie erge winterperiodes te verwerken. Alle fruit en zelfs vele bomen vergingen van de vorst.".

Gebouw

De toren van de kerk is romaans en stamt uit de 12e eeuw. Het is een rechthoekige toren met drie geledingen. Het materiaal bestaat uit kwartsietblokken (uit de omgeving van Tienen) en gobertangesteen , terwijl de westgevel uit gobertangesteen met speklagen van baksteen bestaat. Het rondboogportaal is neoclassicistisch en stamt uit de 19e eeuw. De toren wordt gedekt door een schilddak.

De kerk zelf is een neoclassicistische zaalkerk uit 1858. De glas-in-loodramen zijn van 1909. De gerestaureerde toren uit ca. 1150 bezit een bezoekerscentrum en is in zomerweekenden open voor het publiek.

Interieur

De kerk bezit een Madonna met Kind  in gepolychromeerd hout, uit de 1e helft van de 17e eeuw. Ook is er een Sint-Sebastiaan  uit de 17e eeuw en een Sint-Rochus  uit de 2e helft van de 17e eeuw, in gepolychromeerd hout. De zijaltaren zijn uit de 1e helft van de 18e eeuw. Ook de koorlezenaar, een bidstoel en de credenstafel zijn 18e-eeuws.

Op het kerkhof vindt men twee 16e-eeuwse grafkruisen, en verder een grafkruis uit de 17e eeuw en enkele uit de 18e eeuw.

Heden

De toren werd reeds in 1936 geklasseerd als monument, terwijl in 1996 ook de kerk, de pastorie en de omgeving ervan als monument, respectievelijk als beschermd dorpsgezicht, werd aangewezen. In de toren bevindt zich een bezoekerscentrum, waarin facetten uit het dorpsleven en de band met het Kasteel Duras worden toegelicht.


Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Onze-Lieve-Vrouw-Bezoekingkerk_(Wilderen)


ONTDEKKING VAN DE DAG

Berenmutsen op zolder

Berenmutsen op zolder


Een kaartje leggen in oorlogstijd kan je je kop kosten. Dat overkwam een eskadron Belgische ruiters op 17 augustus 1914 in Bernissembos . Dit bos was in 1900 iets zoals Nieuwenhovenbos  nu: een geliefd wandeldomein met een drankgelegenheid. De boerenherberg van Truike Menten  lag bij de Keelstraat aan de bosrand. De eiken, waaronder de kolossale Koning en Koningin, waren al enkele jaren gekapt, maar Fons Lassaut, weduwnaar van Truike, bakte er nog altijd eieren met hesp.

Onderschrift bij deze foto

De Eerste Wereldoorlog was nog geen twee weken aan de gang. De Gidsen waren de heren van het Belgisch leger en bleven als verkenningstroepen meestal uit het echte strijdgewoel. Bij de officieren wemelde het van blauw bloed en zelfs de gesabelde soldaat-ruiters kwamen uit gegoede families. Soms ook wel waren het boerenjongens die gewend waren met paarden om te gaan en niet te zwaar wogen. Je herkende de Belgische Gidsen aan hun paarse broek, hun groene vest en een zwarte berenmuts of ‘kolbak’ met gele wollen knop vooraan. Tegenwoordig is de muzikale muziekkapel van de Gidsen ook nog in paars en groen gekleed.

De Gidsenregimenten zaten met de rest van de Belgische ruiterij verschanst achter de Gete te wachten op de Duitse invasie. Commandant baron de Wykerslooth de Rooyestein werd met heel zijn eskadron, zo’n honderdtwintig man, vooruitgestuurd. Ze moesten de doortocht van de Duitse hoofdmacht uit Tongeren naar Sint-Truiden bespieden. De groep kreeg duiven mee als postbodes. Het roemrijke terugslaan van de Duitse ruiterij bij Halen enkele dagen voordien was een enorme opkikker geweest. Toch waren mannen en paarden murw: twee weken kamperen kruipt in je kleren. Het was de mooiste zomer sinds jaren en de hitte drukte. De ruiters stegen dan ook af in de dekking van Bernissembos en de herberg Menten. Enkelen rustten, sommigen dronken en kaartten, en anderen gingen in de buurt fruit kopen. De commandant schreef – naar eigen zeggen achteraf – zijn rapport tijdens de rustpauze.

Onderschrift bij deze foto

Plots brak de hel los: een compagnie Duitse voetsoldaten overviel de Gidsen en schoot op alles wat bewoog. Die Duitse ‘Leibgrenadiers’ in veldgrijs uniform waren ’s middags toevallig ingekwartierd bij de Paters op Terstok in Zepperen. Ze wilden zich eigenlijk gaan wassen na hun lange voetmars door het stof der wegen. Een oude korporaal, uitgezet als schildwacht, had de rustende Belgen bemerkt en sloeg stilletjes alarm. Eerst wou niemand hem geloven, maar enkele jonge sabelslepers waren tuk op vechten en wilden hun eerste echte schoten in de oorlog lossen. Het groepje Gidsen kortst bij de herberg werd overvallen en uitgeroeid. De oude Fons werd met bajonetsteken afgemaakt en zijn café ging in de vlammen op. Baron de Wykerslooth kon de volgende morgen terug over de Gete terugkeren met nog maar dertig ruiters zonder hun paarden.

Op het kleine slagveld bij Bernissembos bleven dode paarden, ruiters en berenmutsen achter. Pas uren later durfden de omwonenden gaan kijken. Enkele gezichten van gesneuvelden waren al aangevreten door uitgebroken varkens. De Assumptionistenpaters begroeven de dode landgenoten ter plekke. Pas de volgende winter kregen ze een plechtig graf op het kerkhof van Zepperen. Nog in 1994 zette de Remacluskring een herinneringsplaatje in de Keelstraat.

En de berenmutsen? Die werden als souvenir op de kloosterzolder verstopt. Ze doken af en toe terug op bij de ‘Ezels’, namaakruiters van de Roosbeek, een volksstraat in Zepperen. Met berenmuts, getekende snor en nepbenen naast hun bretellenpaard reden ze in de jaren 1930 en 1940 in elke stoet van het dorp, of het nu de inhuldiging van de nieuwe betonweg was of de inhaling van een pastoor. De ene zijn dood is de ander zijn vermaak…

Gedenkplaatje op het slagveld, Keelstraat



Kijk: www.zepperen.be/gevecht-1914/ en www.zepperen.be/ooggetuigen-gevecht-1914