Een weerwolf die bloed verliest wordt weer mens

Een weerwolf die bloed verliest wordt weer mens

X uit Duras was een weerwolf. Toen de weerwolf op een dag een man aanviel, had die hem op zijn snuit geslagen, waardoor hij bloed verloor. Daarop veranderde de weerwolf in een mens. De man herkende de weerwolf onmiddellijk en vertelde zijn naam aan iedereen. De pastoor verplichtte de man echter om in de kerk zijn woorden terug te nemen "Mensen, ik heb gezegd dat X een weerwolf is. Dat is niet waar, maar kijk toch maar uit voor hem!" Er wordt ook verteld dat het zoontje van X zei "Mijn vader verandert zich in een hond, en ik sla hem met een zweep op zijn achterste."

Jan T. van Duras was een weerwolf en hij had een man aangevallen en die had hem op zijn snuit 'gehood' en toen hij gebloed had, was hij mens en toen was hij gekend en die man had dat overal verteld. Maar toen verplichtte de pastoor hem zijn woorden terug te nemen en in de kerk heeft hij toen gezegd 'Mensen, ik moet mijn woorden herroepen dat Jan T. een weerwolf is, maar hoedt u voor hem.' Toen wisten de mensen toch dat Jan T. ene was. Ze vertelden ook dat Jan T. zijn zoontje eens gezegd had'Onze pa, die maakt 'hem' hondEn ik kap hem met een 'smetje' in zijn kont.'

Opgetekend door F. Beckers, Leuven, 1947 in Runkelen

ONTDEKKING VAN DE DAG

Christiaens, Marie, volksfiguur

Gelinden 14.08.1669 , Jacob Schoenaerts 

Vrouw van schout  Schoenaerts. 

Bewoonster hoeve Groenschild Klein-Gelmen 

Beschuldigd van hekserij 1667 en waarschijnlijk terechtgesteld 1669.

Lit.: J. BROUWERS, De vrouw met de zwarte sluier. Een heksenproces te Gelinden in 1667-1669, in Limburg, 36, 1957, p. 263-266, 273-284 en 301-308.