Twee studenten die geen overnachtingsplaats vonden, besloten te gaan slapen in een kasteel waar het spookte. Toen de studenten om middernacht een gekegel hoorden, deden ze alsof ze sliepen. Om één uur hield het geluid op. De studenten kregen het kasteel van de burgemeester als beloning omdat ze het spook hadden overwonnen.
twie studente wôre de trên te lôt gekoume; ze vonde gein logement; dô zei iemand "Dô is e kastiel, mo dô spoukt het", ze ginge toch; mo om 12 oere begon het gekeigel; ze deide as ze slôpte; en dô was ne rosse bê; om 1 oer was het gedôn; en zoe hadde ze het kastiel gewonne; want de burgemiester zei da da kastiel allein was en da z’het ouverwonnen hadde; en zoe was het kastiel van hun.
Opgetekend door A. Abeels, Leuven, 1965 in Sint-Truiden
Ref.
As we carnaval gon viere in Sintruin,
Loote wee de klokke van den toure luin,
As we carnaval gon viere in Sintruin,
Loepe wee ni recht, ma loepe feelinks schuin.
As we carnaval gon viere in Sintruin,
Dreinke wee e pintje en gon haand in haand,
Vör te daasten albedieën rond de Latsjaan.
Want zoe gie de carnaval in Groeët Sintruin.
Iederien du mie, och de Gemeinterood,
Effekes de tuigels los kan ginne kood,
Iel het joor ston zijlinks al in vlam en vuur,
Vuir et goed van ’t Stadsbestuur.
Carnaval da zit doe in, da vuul dzje zelf,
Telt ze mèr, die groep is och bè drei maal elf.
En de boug kan alted ni gespanne ston,
Doever loote ze un dan ins per joor ins gon.
Ref.
En vuir goed te fieëste, is doo ‘t Fiestcomiteit,
Dei kreige subsidies och op stond en tijd,
Ma ze moete luistere noo et Stadsbestuur,
Gelèk de Rood van de Commeduur,
Vesteloovet is doe toch vuir iel de stad,
Ozze carnavalsgroepe dee weite da,
En as Scheipe va Plezier roep ich och ‘Vuur!’
Carnaval da is en echte volkscultuur.
Ref.
Ref.
Want zoe gie de carnaval in Groeët Sintruin.