De Raadsvriend op Schurhoven

de Raadsvriend op Schurhoven

Naar aanleiding van de viering van 3 X 11 jaar Orde van de Commeduur besloten de toenmalige Opper en leden van de Raad van Elf als blijvende herinnering een monumentje aan de Truiense bevolking te schenken. Kunstenaar wijlen Jos Schrijnemakers ontwierp het beeldje van een Raadslid dat in brons werd gegoten. Het Raadsvriendje werd in 2003 onthuld en prijkt op een voetstuk op een pleintje in Schurhoven. Hier begroet het de mensen die via de Hasseltsesteenweg Sint-Truiden binnen rijden. Op dat pleintje bevindt zich ook het voetstuk van de laatste lantaarn die op de Grote Markt stond. Aan het Raadsvriendje vindt op Verloren Maandag om 9.11 u ’s morgens een bloemenhulde plaats om alle afgestorven stichters en leden van de Orde van de Commeduur te gedenken.


Onderschrift bij deze foto

Artikel: Stulens, Peter
Bron: https://www.raadvanelf.be 
 Foto: Stulens, Peter


ONTDEKKING VAN DE DAG

Een weerwolf in Melveren

Een weerwolf in Melveren

In Melveren , een gehucht van Sint-Truiden, woonde een zekere X. Op zekere dag ging X met zijn vriendin naar de kermis in Kortenbos. Deze man had echter een pact gesloten met de duivel, wat betekende dat hij regelmatig enkele uren als weerwolf moest rondlopen. Omdat X op de kermis plots voelde dat dat moment was aangebroken, zei hij tegen zijn vriendin: "Als je een hond zou tegenkomen, gooi dan deze zakdoek naar zijn muil. Op die manier zal het beest je geen kwaad doen." 

Omdat een weerwolf geen kruis kan oversteken, moet hij de draadjes van de zakdoek één voor één uitrafelen vooraleer hij verder kan. 

Het meisje antwoordde: "Neen, blijf maar bij mij!", waarop haar vriend: "Neen, ik moet dringend even een boodschap doen." 

Toen X weg was, kwam er een lelijke zwarte hond naar het meisje toe. Ze deed onmiddellijk wat haar vriend had gezegd, waarop de hond de zakdoek in stukken scheurde. Een kwartier later kwam X terug. Zijn vriendin vertelde hem dat ze doodsangsten had uitgestaan terwijl hij weg was. Wat verderop ging het tweetal iets drinken in een café. Het meisje bekeek haar vriend eens goed, en riep geschokt: "Jij smeerlap, je bent het zelf geweest, want de vezels van de zakdoek hangen nog tussen je tanden!" 

X zei dat ze het zich maar inbeeldde, maar het meisje wilde hem toch nooit meer zien.


Opgetekend door F. Beckers in 1947.
Bron: volksverhalenbank.be


Lees meer