Je kan ook vragen naar de geboorte, sterfdatum of familie van een persoon...
Klooster Hiëronymusdal
Voormalig klooster, gesticht in 1396; de vrouwelijke religieuzen die het klooster bewoonden volgden geen bepaalde regel; later sloot de orde zich aan bij de augustinessen van Sint-Luciëndal, gesticht in 1614. In 1796 werd de orde opgeheven en het goed verkocht aan H. Kenens van Halen. In 1832 vestigden de redemptoristen zich in het klooster. In 1836, bouw van de thans gesloopte kapel in neoclassicistische stijl, op de puinen van de oorspronkelijke kapel, en uitbreiding van het klooster. Thans maakt het goed deel uit van het Sint-Anna-ziekenhuis.
Van het oorspronkelijke complex blijft alleen een L-vormige vleugel over uit de tweede helft van de 18de eeuw, opgetrokken in classicistische stijl.
Westvleugel van drie bouwlagen onder zadeldak (kunstleien). Bakstenen gebouw op een lage, kalkstenen plint; gesmeed ijzeren muurankers. Beschilderde oostgevel van zes traveeën, westgevel van acht traveeën met een verhoogde begane grond. Getoogde vensters in een kalkstenen omlijsting met sluitsteen met korte druiplijst. Gelijkaardige deur in de oostgevel.
Noordvleugel met eveneens drie bouwlagen onder zadeldak, met klokkenruitertje; op de oostzijde slechts vijf traveeën zichtbaar, noordgevel van vijftien traveeën; de oorspronkelijke hoogte van het gebouw (twee bouwlagen) wordt waarschijnlijk aangegeven door de eerste zes traveeën, gelegen tegen de noordelijke zijgevel der westvleugel, onder steil zadeldak met dakkapellen. Gelijkaardige afwerking als voor de westelijke vleugel; de bovenvensters (derde bouwlaag) hebben echter een gecementeerde omlijsting.
De overige gebouwen, daterend van de uitbreiding door de redemptoristen (tweede helft 19de eeuw), zijn minder belangrijk. Uit deze periode dateert de neogotische kapel in de zuidvleugel, en het gedeelte dat zich westwaarts aan Stenaartberg uitstrekt.
DE DIJN C.G., Monumentenroutes 1975 , in Kunst en Oudheden in Limburg, Hasselt, 1975, p. 88.
PAQUAY A., Het voormalig zusterenklooster op Steynaert te Sint-Truiden, Lummen, 1933.
PERSOONS E., Enkele nota's over Luciëndal en Hiëronymusdal te Sint-Truiden, in Limburg, 43, 1964, p. 101-115.
THIJS A., Doorheen het aloude Sint-Truiden, V, Sint-Truiden, sine dato.
Bron : Schlusmans F. met medewerking van Gyselinck J., Linters A., Wissels R., Buyle M. & De Graeve M.-Ch. 1981: Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur, Provincie Limburg, Arrondissement Hasselt, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 6N2 (He-Z), Brussel - Gent. Auteurs : Schlusmans, Frieda Datum : 1981
Bron: Bevat overheidsinformatie, verkregen onder de modellicentie voor gratis hergebruik Vlaanderen v1.0. URI: Agentschap Onroerend Erfgoed 2019: Klooster Hiëronymusdal [online] https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/22944 Geraadpleegd op 12-11-2019
ONTDEKKING VAN DE DAG
Koningin Astrid, lieveling van het publiek
Verongelukte vorsten herdacht
De Zweedse prinses Astrid (°1909) werd in 1929 gemalin van onze Belgische vorst Leopold III. Ze verloor het leven bij een auto-ongeval in Zwitserland op 29 augustus 1935. De gemeenteraad hernoemde de Tentoonstellingsstraat al eind september in ‘Koningin Astridstraat’. In november 1937 organiseerde een comité van de Nationale Strijdersbond in het stadhuis een tentoonstelling van zandtapijt met de overleden Astrid op haar praalbed, om fondsen te werven voor een gedenkteken. Dat werd in de vorm van een postuum staatsieportret aangeboden aan het stadsbestuur tijdens de augustuskermis van 1939. Door de mobilisatie en de opeisingen ging deze plechtigheid met tentoonstelling verloren in het oorlogsnieuws.
De vermaarde Hasseltse portretschilder Jos Damien en zijn leerlinge-assistente Anne Rutten signeerden het schilderij.
Koningin Astrid wordt levensgroot en ten voeten uit afgebeeld in een paleisdecor en houdt een waaier van struisvogelveren vast. Ze draagt een witte galajurk met korte sleep en nonchalant gedragen losse mouwen. Oorhangers, armband en hanger met kruis tonen een groene smaragdkleur. De stralende vorstin draagt het zogenaamde ‘Diadeem der negen provinciën’. Dit kleinood, een verlovingscadeau van de Belgische bevolking uit februari 1925, bestaat uit een band met Griekse meandermotieven en werd door juwelier Van Bever vervaardigd. In de later herwerkte versie met ruiten zijn de elf briljanten ingewerkt als symbool van de toen negen provincies, plus België met vorstenhuis, plus Belgisch Congo.
In 1934 was in de inkomhal van het stadhuis al een gedenkteken opgericht voor vorst Albert I, na zijn tragisch klimongeval.
